Mark Bryan, een robotica-ingenieur die al 11 jaar getrouwd is en een dochter heeft, heeft een unieke kijk op mode.
Dagelijks kleedt Bryan, die zichzelf als heteroseksueel beschrijft, zich in rokken en hoge hakken, zowel op het werk als daarbuiten.
De Amerikaan, die in Duitsland woont, is van mening dat mode niet aan een geslacht gebonden moet zijn. Hij stoort zich aan de beperkte kledingopties voor mannen, vooral in zakelijke omgevingen, waar de keuzes vaak beperkt zijn tot zwart, grijs, donkerblauw en af en toe een krijtstreep.
Vrouwenkleding biedt daarentegen veel meer kleur en variatie. Bryan is van mening dat mannen net als vrouwen rokken en jurken zouden moeten kunnen dragen.
In de kern waardeert hij de diversiteit van rokken, de verschillende stijlen en patronen, en vooral de kleurrijke aard van vrouwenkleding.
Zijn voorkeur gaat uit naar het combineren van traditionele mannenkleding boven de taille, zoals blazers en stropdassen, met traditionele vrouwenkleding eronder, zoals kokerrokken en hakken van ongeveer 10 centimeter.
Bryan heeft geen moeite met het dragen van hoge hakken, iets wat hij onder de knie kreeg tijdens danslessen met zijn universiteitsvriendin, waarbij hij een jaar lang hoge hakken droeg om even lang te zijn als zij. Deze ervaring heeft hem bekwaam gemaakt in het dragen van hakken.
Hij laat zich niet beïnvloeden door stereotypen en kleedt zich naar eigen wil, in de overtuiging dat kleding geen geslacht kent. Hij kiest voor een mannelijke uitstraling boven de taille en een genderneutrale uitstraling daaronder.
In de tijd van Bryan was het verboden voor meisjes om broeken te dragen op school. Hij vraagt zich nu af waarom rokken en hakken niet genderneutraal kunnen zijn.
Hij benadrukt dat mannen historisch gezien eerder hakken droegen dan vrouwen. Bijvoorbeeld, de Perzische cavalerie droeg laarzen met hakken om hun voeten in de stijgbeugels te houden.
Het bezitten van een paard was een teken van rijkdom, waardoor alleen welvarende mannen zich laarzen met hakken konden veroorloven.
Dit gebruik verspreidde zich langzaam over Europa en werd een modeverklaring voor de adel. Pas in de 18e eeuw, toen de discussie over mannen- en vrouwenkleding ontstond, stopten mannen met het dragen van hoge hakken.
Bryan laat zien hoe hoge hakken langzaam weer geaccepteerd worden als schoeisel voor mannen.
Met begrip voor de nieuwsgierige blikken die hij trekt, vergelijkt hij zijn stijlkeuzes met iemand die opvalt door felgekleurd haar: het valt op, kan vreemd of interessant gevonden worden, waarna men gewoon weer verder gaat met de dag.
Het vinden van passende rokken en hakken is geen probleem voor hem, aangezien hij maat 40 voor rokken en maat 41 voor schoenen heeft, wat hem voldoende opties biedt.
Voor mannen die ook hakken en rokken willen dragen, raadt Bryan aan om te beginnen met lagere hakken om zich comfortabeler te voelen.
1. Deze vader kleedt zich in de overtuiging dat kleding geen gender heeft.
2. Deze heteroman vindt dat ook mannen jurken en rokken moeten kunnen dragen.
3. Hij vindt dat mode niet gebonden moet zijn aan gender.
4. Zowel naar zijn werk als daarbuiten draagt hij een rok met hakken.
5. Hij is al 11 jaar gelukkig getrouwd en heeft een dochter!
