“Herinner je je nog hoe het was voordat alle moderne technologie zijn intrede deed? Voor mensen boven de vijftig lijkt het misschien een compleet andere wereld.”
“De manier waarop we tegenwoordig communiceren, zoals via internet en mobiele telefoons, is totaal anders dan vroeger. Reizen is nu zo eenvoudig dat zelfs de verste bestemmingen binnen handbereik lijken.”
“Bovendien is onze houding ten opzichte van gezondheid, diversiteit en het milieu sterk veranderd, wat een duidelijke ommekeer is vergeleken met vroeger.”
“In vroegere tijden, toen iedereen nog aan traditionele schoolbanken zat, had elke leerling een klein voorwerp op zijn of haar bureau.”
“Dit item was bedoeld om schrijfgerei binnen handbereik te houden. Het was een vast onderdeel van het dagelijks leven van studenten en werd gebruikt voor notities en huiswerk.”
“Tegenwoordig zie je het zelden nog, maar het herinnert ons aan een tijd waarin schrijven met pen en inkt heel normaal was in het onderwijs.”
Er waren in de 19e en begin 20e eeuw overal ter wereld inktpotjes te vinden in klaslokalen. Hier volgen enkele interessante feiten over deze oude praktijk:
Inktpotjes: Deze werden meestal “inktwellen” genoemd en waren vaak gemaakt van glas, keramiek of metaal. Ze pasten precies in een uitsparing van het schooltafeltje.
Mooie schrijfkunst: Het gebruik van inktpotjes stimuleerde leerlingen om met de hand te schrijven en kalligrafie te oefenen, omdat vulpennen de belangrijkste schrijfgerei waren.
Inktvlekken: Het gebruik van inktpotjes zorgde ook vaak voor inktvlekken op kleding en papieren, wat soms problemen opleverde.
Historisch icoon: Tegenwoordig zijn inktpotjes een historisch symbool dat ons herinnert aan de traditionele schoolomgeving en het belang van geschreven communicatie voordat digitale hulpmiddelen hun intrede deden.
1. Mensen boven de vijftig weten wat er gaande is in het klaslokaal:
2. Dit was vroeger een vertrouwd beeld in klaslokalen…
3. Tegenwoordig zie je dit nog zelden…
4. Het was een vast onderdeel voor de schoolgaande kinderen..
5. Vroeger had iedere leerling dit kleine voorwerp op zijn/haar bureau:
