De video ging razendsnel het hele land door. Te zien is hoe een handhaver zijn geduld volledig verliest tegenover een man in een scootmobiel – en nee, dit is geen grap of sketch.
Wat er precies aan voorafging, is onduidelijk. Maar binnen enkele seconden loopt het gesprek uit de hand.
De toon wordt fel en de handhaver roept de inmiddels bekende woorden: “Wilde gij tikken hebben of nie?”
Daarna barst de online storm los. Op sociale media klinkt veel verontwaardiging: mensen begrijpen niet hoe iemand met zo’n functie zo uit zijn slof kan schieten. Hoe gefrustreerd je ook bent – dit is geen manier van handelen.
Misschien speelde er iets voor de opname begon, maar zelfs dan: dreigen tegen iemand die in een scootmobiel zit, voelt gewoon verkeerd.
Zeker als het gaat om iemand die juist getraind is om rustig te blijven in lastige situaties.
De man in de scootmobiel blijft opvallend kalm. Geen geschreeuw, geen agressie – alleen een verbaasde blik.
Alsof hij zelf niet gelooft wat er gebeurt. Dat maakt de situatie des te opvallender.
Want een handhaver hoort juist te weten hoe je een gesprek rustig houdt.
Wat is hier misgegaan? En hoe vaak gaat het fout zonder dat er toevallig iemand filmt?
Eerder zagen we vergelijkbare beelden opduiken: filmpjes die viraal gingen en pas daarna tot actie leidden.
Alsof er zonder video niets was gebeurd. Dat gevoel leeft bij veel mensen.
Wie een uniform draagt, draagt ook verantwoordelijkheid. Dreigen – bedoeld of niet – past daar niet bij. Al helemaal niet richting iemand die kwetsbaar is.
Zelfs als iemand zich lastig gedraagt of de regels niet begrijpt, hoort een handhaver zijn hoofd koel te houden.
Agressie lost niets op; het breekt alleen vertrouwen af. En dat vertrouwen is precies waar het om draait.
Mensen moeten zich veilig voelen, niet geïntimideerd door degene die hen hoort te beschermen.
De video laat opnieuw zien hoe groot de invloed van sociale media is. Eén klik, en het hele land kijkt mee.
En dat is goed – want machtsvertoon moet gecontroleerd worden, niet beloond.
Waarschijnlijk zal de betrokken handhaver uitleg moeten geven. Ondertussen vragen mensen zich af hoe het zit met training, begeleiding en toezicht. Hoe wordt er eigenlijk omgegaan met stress en druk binnen zo’n functie?
Het gaat niet alleen om één incident, maar om een groter vraagstuk: hoe gebruiken we macht, hoe gaan we met mensen om, en hoe blijven we menselijk in gespannen situaties?
Iemand aanspreken op gedrag mag, soms moet het zelfs. Maar dreigen – zeker tegen iemand in een scootmobiel – hoort daar nooit bij. Empathie is in zo’n situatie geen luxe, maar een plicht.
De gemeente moet hier eerlijk over zijn. Geen omwegen of vage formuleringen – gewoon duidelijk uitleggen wat er is gebeurd en wat er verandert om herhaling te voorkomen.
Of dit een op zichzelf staand incident is of een teken van iets groters, zal moeten blijken.
Maar één ding is duidelijk: burgers kijken mee, filmen mee en laten van zich horen.
En dat is goed. Want gezag mag nooit doorslaan in machtsmisbruik. Iedereen verdient respect – altijd.
Handhavers zijn er om veiligheid te brengen, niet om angst aan te jagen.
Dus: blijf alert, blijf praten, maar doe dat met respect. Dat is de enige manier om vertrouwen te herstellen.
