De 45 jarige Marjan, moeder van twee kinderen, kiest er bewust voor om geen vaatwasser te hebben. “Wij hebben expres geen vaatwasser,” legt ze uit.
“Zo moeten de kinderen dagelijks afwassen. Dat is niet alleen goed voor het huishouden, maar ook voor hun discipline. Kinderen van tegenwoordig leren dat soort dingen niet meer.”
Een vaatwasser scheelt natuurlijk een heleboel werk maar Marjan kiest voor een andere aanpak. “Ik zie het om me heen: kinderen die niks hoeven te doen en alles voorgekauwd krijgen. Dat wil ik niet.”
”Mijn kinderen moeten leren dat je verantwoordelijkheid hebt in een gezin. En dat begint met iets kleins, zoals de afwas.”
Het moment na het avondeten is een standaard ritueel geworden, de tafel wordt afgeruimd en haar kinderen doen de afwas.
De een wast de vuile vaat af en de ander droogt af en zet alles weer netjes terug waar het hoort. “In het begin vonden ze het natuurlijk niet leuk,” vertelt Marjan.
“Ze klaagden dat ze liever televisie wilden kijken of op hun telefoon wilden zitten. Maar nu is het gewoon een gewoonte geworden. En stiekem denk ik dat ze er ook wel trots op zijn.”
“Laatst zei mijn buurvrouw: ‘Waarom koop je geen vaatwasser? Dat scheelt je zoveel tijd.’ Ik moest lachen. Het gaat niet om mij of mijn tijd. Het gaat om mijn kinderen.”
”Natuurlijk zou het makkelijker zijn om alles in een machine te stoppen, maar wat leren ze daar nou van? Dat alles vanzelf gaat? Nee, dank je.”
“Een andere buurman zei dat ik mijn kinderen te veel belast. Hij vond dat kinderen moeten genieten van hun jeugd en geen huishoudelijke taken zouden moeten hebben.”
”Maar ik geloof daar niet in. Een beetje meehelpen maakt ze echt niet ongelukkig. Sterker nog, ik denk dat ze er later profijt van hebben.”
Marjan vertelt over haar eigen jeugd. “Bij ons thuis was het normaal dat je mee hielp. Ik moest de was ophangen, mijn kamer opruimen en inderdaad ook de afwas doen.”
”Dat heeft me niet alleen discipline geleerd, maar ook het gevoel gegeven dat ik een waardevol onderdeel van het gezin was. Ik wil dat mijn kinderen dat ook ervaren.”
De kinderen weten dat dit een taak is die zij moeten doen. “Ze weten dat het geen zin heeft om te klagen,” aldus een strenge moeder.
“Natuurlijk proberen ze het soms nog wel. ‘Waarom moeten wij dit doen? De meeste van onze vrienden hebben gewoon een vaatwasser.”
”Maar dan zeg ik: ‘Die vrienden van jullie krijgen ook geen geld van mij om iets leuks te doen. Eerst werken, dan genieten.’ En daar kunnen ze uiteindelijk alleen maar om lachen.”
Marjan blijft ondanks het kritiek van anderen overtuigd van haar aanpak. “Ik merk dat het werkt. Ze worden zelfstandiger, nemen zelf meer initiatief en begrijpen dat een gezin een team is.”
”Dat zijn dingen die je niet leert door alles voor ze te doen. En ja, het is misschien een beetje ouderwets. Maar sommige dingen uit vroeger werken nu eenmaal goed.”
Ze hoopt dan ook dat haar kinderen in de toekomst iets hebben aan de levenslessen van hun moeder. “Ik hoop dat ze later zelf ook de waarde inzien van kleine dingen zoals afwassen.”
”Niet omdat het leuk is, maar omdat het bijdraagt aan wie je bent. Verantwoordelijkheid dragen is niet altijd makkelijk, maar het hoort erbij. Dat is iets wat ik ze mee wil geven.”
Het draait niet alleen om discipline maar ook om het samen zijn. “Soms sta ik zelf ook in de keuken mee te helpen. Dan maken we er een momentje van.”
”We praten over hun dag, maken grapjes, en voor je het weet is die afwas klaar. Het is misschien een klein klusje, maar het brengt ons dichter bij elkaar.”
Marjan vindt het belangrijk dat haar kinderen bijdragen aan het huishouden en hoopt ze op deze manier ook iets bij te brengen over het leven.
“Het is misschien niet de makkelijkste weg, maar wel de juiste. Voor mijn kinderen, en voor ons gezin.”
1. Deze moeder kiest voor een andere aanpak!
2. Ondanks de kritiek van anderen blijft ze bij haar standpunt.
3. Ze hoopt haar kinderen een levensles mee te geven.
4. Anderen vinden haar aanpak niet de juiste manier.
5. Haar kinderen komen niet onder deze klus uit!
