Jeroen, 37 jaar oud, is totaal niet blij. Zijn ouders hebben iets gedaan wat hij als onacceptabel beschouwt: ze hebben zijn kind meegenomen naar McDonald’s, iets waar hij totaal niet op had gerekend.
Hoewel dit voor sommige mensen misschien onschuldig lijkt, is dit voor Jeroen een harde klap.
Hij heeft namelijk heel bewust gekozen om zijn kind geen vlees of zuivel te laten eten, en het feit dat zijn ouders die keuze volledig hebben genegeerd, begrijpt hij niet.
“Mijn kind krijgt geen vlees of zuivel, en dan nemen jullie hem mee naar een fastfoodrestaurant?!” zo uit Jeroen zijn frustratie.
Voor Jeroen is een plantaardige levensstijl niet zomaar een keuze, het is een essentieel aspect van hoe hij zijn leven vormgeeft en hoe hij zijn kind wil opvoeden.
Bij het aanbod van zijn ouders om op hun kleinkind te passen, had Jeroen dit duidelijk met hen besproken.
De manier waarop zijn ouders nu gehandeld hebben, voelt voor Jeroen als een grote schending van zijn ouderlijke keuzes.
“Het gaat niet alleen om wat hij heeft gegeten,” legt Jeroen uit. “Het draait om respect, respect voor de waarden die ik belangrijk vind en hoe ik mijn kind wil grootbrengen.”
Voor hem gaat het dus niet alleen om de consumptie van vlees en zuivel, maar vooral om het gevoel dat zijn ouders zijn opvoedingskeuzes niet serieus nemen.
De breuk van vertrouwen tussen Jeroen en zijn ouders is ontstaan door dit incident. Hoewel hij graag wil dat zijn ouders betrokken blijven bij het leven van zijn kind, heeft hij nu twijfels over hun betrouwbaarheid als oppassers.
“Als ze zich nu al niet aan de afspraken houden, hoe weet ik dat dit niet opnieuw gebeurt? Ik wil mijn kind niet opnieuw in zo’n situatie brengen.”
Jeroen staat voor een dilemma, waarbij hij de waarde van de relatie met zijn ouders hoog inschat, maar geen compromissen wil sluiten wat betreft de opvoeding van zijn zoon.
“Ik wil geen ruzie, maar ik kan dit ook niet zomaar laten gaan. Voor mij is dit echt een principekwestie.” Hij maakt zich tevens zorgen over de verwarring die dit voor zijn zoon kan veroorzaken.
“Hoe moet hij dit nu begrijpen? Thuis zeggen we dat hij geen vlees of zuivel eet omdat het beter voor hem is, en dan wordt hij ineens meegenomen naar McDonald’s waar hij precies dat krijgt wat wij thuis vermijden.”
Jeroen hoopt dat zijn ouders van deze ervaring leren en dat ze inzien hoe belangrijk zijn keuzes voor hem zijn. Hij is van plan opnieuw het gesprek met hen aan te gaan, maar beseft dat dit niet eenvoudig zal zijn.
“Ik wil dat ze begrijpen dat mijn opvoedingskeuzes niet ter discussie staan. Als ze willen blijven oppassen, moeten ze zich aan de regels houden.”
Ook het denken van Jeroen over zijn eigen communicatie als ouder is door het incident in beweging gezet. Hij zegt: “Misschien moet ik duidelijker zijn over wat ik verwacht.”
‘‘Ik dacht dat mijn ouders het wel zouden begrijpen, maar blijkbaar moet ik sommige dingen explicieter maken.”
Hoewel Jeroen probeert een manier te vinden om beter te communiceren, beseft hij ook dat hij grenzen moet stellen.
“Als dit nog een keer gebeurt, moet ik misschien besluiten om ze niet meer te laten oppassen. Ik wil niet dat mijn kind opnieuw in zo’n situatie terechtkomt.”
Voor Jeroen draait dit niet om een klein misverstand, maar om iets veel groters: respect, vertrouwen en het welzijn van zijn kind.
“Dit is niet zomaar een foutje. Het gaat om de manier waarop wij onze zoon willen opvoeden, en daar mag niemand zomaar overheen stappen.”
1. Volgens Jeroen is het veel groter dan een klein misverstandje:
2. ‘Ik wil niet dat mijn kind opnieuw in zo’n situatie terechtkomt.’
3. Als ze willen blijven oppassen, moeten ze zich aan de regels houden.
4. Het incident heeft geleid tot een vertrouwensbreuk tussen Jeroen en zijn ouders.
5. Hij is woest dat zijn ouders naar de Mac zijn gegaan met zijn zoontje!
