Ibrahim, een 20-jarige jongeman uit Marokko, koestert grote dromen zoals vele anderen. Zijn hoop om in Europa rijk te worden, vervliegt echter.
“Onze familie komt uit Fez. Ik heb drie zussen en vijf broers. We hadden het thuis niet zo breed en mijn vader moest hard werken om zijn gezin te onderhouden.”
“In Marokko zijn er niet veel kansen en de inkomens zijn laag. Ondanks mijn liefde voor mijn vader, wil ik dat mijn toekomstige kinderen een beter leven zullen hebben.”
“Na het zien van afbeeldingen van Nederland online, een zeer modern land, heb ik via een Facebookgroep contact gezocht met mensen die vanuit Marokko naar Nederland zijn verhuisd.”
“Ze vertelden me dat het geweldig is en dat de overheid je op alle fronten ondersteunt, van inkomen tot huisvesting.”
Na het horen van de verhalen die mensen over Nederland vertellen, stond mijn besluit vast, ondanks de bezorgdheid van mijn familie: “Thuis werd er niet zo enthousiast gereageerd.”
Hoewel mijn ouders en broers en zussen bezorgd waren over mijn vertrek en vreesden dat ik alleen zou komen te staan in een vreemd land, had ik vertrouwen in de overheid en nam ik uiteindelijk snel het besluit om te vertrekken: “Zij waren bang dat ik er alleen voor zou komen te staan in een vreemd land.”
Toen ik vervolgens geconfronteerd werd met het feit dat ik geen geld had voor een vliegticket, leende mijn oom me het benodigde bedrag onder de voorwaarde dat ik hem zou terugbetalen: “Het probleem was dat ik geen geld had voor een vliegticket. Een paar honderd euro lijkt misschien weinig, maar ik had ze niet. Uiteindelijk kreeg ik geld van mijn oom, op voorwaarde dat ik hem zou terugbetalen.”
Eenmaal aangekomen op Nederlandse bodem ontdekt Ibrahim al snel dat de rooskleurige verhalen niet overeenkwamen met de realiteit: “Ik landde op Schiphol en had toen eigenlijk geen idee waar ik naar toe moest.”
Als ik in Ter Apel aankom, zoek ik naar een plek om te overnachten en vraag ik om hulp met geld en huisvesting.”
“Ik kreeg te horen dat het niet zo simpel was. Er waren verschillende procedures die eerst moesten worden afgehandeld en ik moest lang wachten.”
“Het was niet wat ik had verwacht. Ik wilde meteen werk zoeken en geld verdienen om mijn familie te ondersteunen.”
“Na twee jaar ben ik nog steeds hier. Als Marokkaan krijg ik niet direct een verblijfsvergunning, wat ik niet begrijp. Wat heb ik verkeerd gedaan?”
Hij verklaart dat hij graag wil werken en ook een bijdrage wil leveren aan de maatschappij. “Ik ben een goed persoon en veroorzaak geen problemen.”
Tegenwoordig slaapt hij af en toe bij vrienden die hij heeft ontmoet en soms ook in het park.
“Mijn situatie is niet prettig. Het liefst ga ik terug naar Marokko. Daar had ik tenminste nog toekomstperspectief. In Nederland vind ik het niet leuk meer.”
“Ik ben hierheen gekomen om rijk te worden, maar ik heb geen cent op zak. Ik kan niet wachten om weer terug te gaan.”
De 20 jarige Ibrahim uit Marokko heeft net zoals vele andere mensen grote dromen. Hij dacht rijk te kunnen worden…
