Farid en Najat zijn een gehuwd stel en wonen in het westen van Nederland. Ze zijn beiden moslim, maar hun dagelijks leven is niet altijd even makkelijk.
Farid werkt als IT-specialist in een groot bedrijf, maar voor Najat ligt het iets anders. Zij werkt noodgedwongen vanuit huis, vooral vanwege de Niqab die ze draagt.
De Niqab is een traditioneel kledingstuk dat haar gezicht bedekt, behalve haar ogen. Najat zit vaak in haar werkkamer, achter haar laptop.
Het is een rustige ruimte, maar haar gedachten zijn vaak allesbehalve rustig. Ze had altijd gehoopt dat ze in Nederland vrij zou kunnen leven, zoals de wet het voorschrijft:
“Iedereen heeft recht op vrijheid van godsdienst en vrijheid van meningsuiting.” Maar in de praktijk blijkt dit niet zo eenvoudig.
“Het is eigenlijk toch te krom voor woorden,” zegt Najat vaak tegen Farid. Ze bedoelt dat Nederland, waar vrijheid en gelijkheid hoog in het vaandel staan, haar vaak beperkt in haar keuze om de Niqab te dragen.
Ze kan haar gezicht niet bedekken in openbare ruimtes zoals ziekenhuizen of scholen. Ondanks dat de wet haar recht op godsdienstvrijheid beschermt, is het voor haar een enorme uitdaging om dit te combineren met het dagelijkse leven.
Farid begrijpt haar frustratie, maar probeert haar altijd te steunen. “Je weet dat we niet de enige zijn die tegen de stroom in zwemmen,” zegt hij.
“Veel mensen worden geconfronteerd met onbegrip, maar we moeten blijven geloven in wie we zijn.” Maar Najat heeft het moeilijk.
Ze begrijpt niet waarom mensen zo kritisch zijn op haar kleding. “Waarom is mijn keuze om mijn gezicht te bedekken zo vreemd voor anderen?” vraagt ze zich af.
“Ik doe het niet om te provoceren. Het is een keuze die ik met mijn geloof maak.” Maar die keuze wordt vaak niet geaccepteerd in de samenleving.
Ze herinnert zich de keer dat ze naar het ziekenhuis moest. Het was een routinecontrole, maar bij de ingang werd haar meteen gevraagd om haar Niqab af te nemen. “Het mag hier niet,” zei de beveiligingsmedewerker.
“Het is voor je eigen veiligheid.” Najat voelde zich gekwetst en dacht: Waarom zou mijn veiligheid in gevaar zijn door mijn Niqab?
“Dit land zegt altijd dat je vrij bent, maar voor mensen zoals ik is die vrijheid niet zo vanzelfsprekend,” zegt Najat met een zucht.
Ze weet dat er regels zijn, maar het voelt onrechtvaardig dat ze die regels niet kan volgen zonder haar religieuze overtuigingen te verloochenen.
Farid probeert haar gerust te stellen. “Je hebt gelijk, het lijkt niet eerlijk. Maar we moeten geduld hebben en blijven praten over wat belangrijk is. Misschien kan er iets veranderen in de toekomst.”
Hij weet dat het niet makkelijk is voor haar. Ook al werkt ze thuis, ze voelt zich soms gevangen in een land dat haar niet volledig accepteert.
Op een dag, terwijl ze samen aan tafel zitten, zegt Najat iets wat haar altijd dwarszit: “Nederland is eigenlijk een raar land en spreekt zichzelf keihard tegen.”
”Ze zeggen dat je je eigen keuzes mag maken, maar als je iets doet wat hen niet bevalt, krijg je gelijk problemen.” Farid knikt begrijpend.
“Dat klopt, maar we moeten blijven proberen. Uiteindelijk draait alles om respect voor elkaar, ook al zijn we anders.”
Najat weet dat ze moet doorgaan, ook al voelt het soms zwaar. Ze houdt van haar land, maar ze wil ook dat haar keuzes gerespecteerd worden.
Ze hoopt dat er op een dag meer begrip komt voor mensen zoals zij, die hun geloof serieus nemen en niet willen worden beperkt in hun vrijheid.
Farid en Najat zijn een gehuwd stel en wonen in het westen van Nederland. Ze zijn beiden moslim, maar hun…
