Op haar 30e omarmde Emma Flint (32) haar abroseksualiteit en deelde onlangs haar verhaal hierover.
In haar openhartige bijdrage deelt ze over de uitdagende reacties van vrienden en hoe dit haar leven veranderde.
Abroseksualiteit, een seksuele identiteit die fluctueert en verandert, was lange tijd onbekend terrein voor Emma.
De ontdekking bracht haar helderheid maar ook pijnlijke reacties van haar omgeving. Bij haar eerste openbaring over haar abroseksualiteit werd ze geconfronteerd met onbegrip.
Uit haar woorden: “Wanneer heb je dit besloten? Is dit eigenlijk wel een label? Ik steun je natuurlijk, maar dit klinkt niet echt,” vertelt ze.
Haar vrienden zeiden dat ze haar steunden, maar de reacties voelden voor haar eerder als een afwijzing. Dit leidde tot het verbreken van vriendschappen, waardoor Emma besloot trouw te blijven aan haar eigen identiteit. Zelfs als dat betekende dat sommige mensen niet langer deel zouden uitmaken van haar leven.
Opgroeiend in de jaren negentig was Emma bekend met termen als homo, lesbisch en hetero, maar alles buiten deze labels werd niet serieus genomen.
Op dat moment was het idee dat seksualiteit fluïde kon zijn amper bespreekbaar. Pas later, toen ze een bericht van LGBTQ+-activist Zoe Stoller op Instagram tegenkwam, ontdekte ze dat er een term was.
Een persoon die haar ervaringen beschreef, sprak over abroseksualiteit.
“Het voelde als een licht dat aanging,” herinnert Emma zich. “Eindelijk had ik een woord voor wat ik al jaren voelde.”
Abroseksualiteit impliceert dat iemands seksuele identiteit kan veranderen. Voor Emma betekende dit dat haar aantrekking tot vrouwen de ene dag sterker kon zijn dan die tot mannen, en vice versa op een andere dag.
Dit veroorzaakte vaak verwarring, niet alleen bij haar, maar ook bij haar vrienden. “Je zei vorige week nog dat je lesbisch was. Hoe kan dat nu ineens anders zijn?”
De reacties, die gebrek aan begrip toonden, zorgden ervoor dat Emma zich vaak onzeker voelde over haar identiteit. Ze beschuldigde zichzelf ervan niet vastberaden genoeg te zijn en twijfelde aan haar eigen gevoelens.
Door de ontdekking van de term abroseksualiteit kon zij zichzelf eindelijk accepteren. Dit hielp haar om in te zien dat haar gevoelens geldig waren.
Ondanks een groeiende mate van openheid in de samenleving ten opzichte van diverse seksuele identiteiten, blijft er veel onbegrip omtrent termen zoals abroseksualiteit.
Emma vertelt dat mensen haar vaak vragen waarom ze niet gewoon biseksueel kan zijn. Ze deelt: “Sommige mensen dringen erop aan dat ik een vast label kies, zodat mijn identiteit hen niet verontrust.”
Zij benadrukt dat haar schommelingen in seksuele voorkeur geen impact hebben op haar romantische relaties. Ze legt uit: “Het gaat om de persoon, niet om hun geslacht.”
Uitleggen en rechtvaardigen van haar identiteit blijft een uitdaging, vooral omdat niet iedereen bereid lijkt te zijn om buiten hun eigen kaders te denken.
Ondanks de uitdagingen blijft Emma vastberaden om haar verhaal te delen en voor zichzelf op te komen, in de hoop op meer begrip en acceptatie.
Emma benadrukt dat seksualiteit niet in hokjes past en pleit ervoor dat iedereen de ruimte moet krijgen om zichzelf te kunnen zijn.
1. Ze vindt dat iedereen de ruimte moet krijgen om zichzelf te kunnen zijn.
2. Emma is vastbesloten om voor zichzelf te blijven opkomen!
3. Ze weigert een vaststaand label te kiezen!
4. Ze krijgt continu de vraag: ‘Hoe kan dat nu ineens anders zijn?’
5. Het zorgt vaak voor heel veel verwarring bij familie, vrienden en kennissen.
