Op haar 30e kwam Emma Flint (32) tot de ontdekking dat ze abroseksueel is, een identiteit die ze pas recent volledig accepteerde.
In haar openhartige verhaal deelt ze de uitdagende reacties die ze kreeg van vrienden en hoe dit haar leven veranderde.
Voor Emma was abroseksualiteit lange tijd een onbekend begrip, een seksuele identiteit die fluctueert en evolueert.
De ontdekking bracht haar helderheid, maar leidde ook tot pijnlijke reacties van haar omgeving. Bij het vertellen over haar abroseksualiteit werd Emma geconfronteerd met onbegrip.
Vertellend zei ze: “Wanneer heb je dit besloten? Is dit eigenlijk wel een label? Ik steun je natuurlijk, maar dit klinkt niet echt.”
Haar vrienden beloofden haar steun, maar hun reacties voelden eerder als een afwijzing voor haar. Hierdoor voelde ze zich genoodzaakt om vriendschappen te verbreken en Emma besloot vast te houden aan haar eigen identiteit, zelfs als dat betekende dat bepaalde mensen uit haar leven zouden verdwijnen.
Tijdens haar opvoeding in de jaren negentig waren termen zoals homo, lesbisch en hetero bekend, maar alles daarbuiten werd niet serieus genomen.
De gedachte dat seksualiteit een fluïde concept kan zijn, was destijds zelden bespreekbaar. Pas nadat ze op Instagram een bericht tegenkwam van LGBTQ+-activist Zoe Stoller, ontdekte ze dat er een term was.
Abroseksualiteit, beschreven door iemand die haar ervaringen deelde.
“Het voelde als een licht dat aanging,” herinnert Emma zich. “Eindelijk had ik een woord voor wat ik al jaren voelde.”
Abroseksualiteit houdt in dat iemands seksuele identiteit kan veranderen. Voor Emma betekende dit dat ze de ene dag meer aangetrokken kon zijn tot vrouwen en de andere dag meer tot mannen.
Dit zorgde vaak voor verwarring, niet alleen bij haarzelf maar ook bij haar vrienden. “Je zei vorige week nog dat je lesbisch was. Hoe kan dat nu ineens anders zijn?”
De onbegripvolle reacties zorgden ervoor dat Emma zich vaak onzeker voelde over haar identiteit. Ze beschuldigde zichzelf ervan niet vastberaden genoeg te zijn en twijfelde aan haar eigen gevoelens.
Door het ontdekken van de term abroseksualiteit, kwam zij tot zelfacceptatie en begreep ze dat haar gevoelens legitiem waren.
Ondanks de groeiende openheid in de samenleving ten opzichte van diverse seksuele identiteiten, blijft er veel onbegrip bestaan over termen zoals abroseksualiteit.
Emma vertelt dat mensen haar vaak vragen waarom ze niet simpelweg biseksueel kan zijn. “Sommige mensen verlangen dat ik een vast label kies zodat mijn identiteit hen niet stoort.”
Zij benadrukt dat haar veranderingen in seksuele voorkeur geen invloed hebben op haar romantische relaties. “Het gaat om de persoon, niet om hun geslacht,” legt ze uit.
Ondanks de uitdagingen blijft het lastig om herhaaldelijk haar identiteit uit te leggen en te verdedigen, vooral omdat velen niet open lijken te staan voor nieuwe perspectieven.
Ondanks alles blijft Emma vastbesloten om haar verhaal te delen en voor zichzelf op te komen, in de hoop op meer begrip en acceptatie.
Ze benadrukt dat seksualiteit niet in vaste hokjes past en dat iedereen de vrijheid verdient om zichzelf te kunnen zijn.
1. Ze vindt dat iedereen de ruimte moet krijgen om zichzelf te kunnen zijn.
2. Emma is vastbesloten om voor zichzelf te blijven opkomen!
3. Ze weigert een vaststaand label te kiezen!
4. Ze krijgt continu de vraag: ‘Hoe kan dat nu ineens anders zijn?’
5. Het zorgt vaak voor heel veel verwarring bij familie, vrienden en kennissen.
