Demi is 47 jaar oud en heeft een heftige periode achter de rug. Ze kijkt terug op een tijd waarin haar leven volledig veranderde.
Jaren geleden had ze een ernstig ongeluk, waardoor ze hersenletsel opliep en de diagnose NAH (Niet-Aangeboren Hersenletsel) kreeg.
“Mijn leven stond op dat moment stil. Ik heb heel veel dingen weer opnieuw moeten leren,” zegt ze met een zucht.
Door de gevolgen van het ongeluk kan Demi niet meer werken en is ze volledig afgekeurd. “Ik hoop in de toekomst een aantal uurtjes vrijwilligerswerk te kunnen doen, maar dit moet dan wel in een prikkelvrije omgeving.”
Haar brein is namelijk veel gevoeliger geworden voor prikkels zoals lawaai, drukte en chaos. “Mijn brein kan het gewoon niet meer aan,” legt ze uit. Dit heeft haar leven drastisch veranderd.
Ze kan niet meer omgaan met drukke plekken of lange dagen. Dingen die voor anderen vanzelfsprekend zijn, zoals werken of een drukke winkelstraat in lopen, zijn voor haar bijna onmogelijk.
Het geheugen van Demi is ook niet meer wat het was. Ze vergeet regelmatig dingen, zoals namen of afspraken. “Het is soms frustrerend,” zegt ze. “Je wilt iets doen, maar je hoofd werkt gewoon niet mee.”
Toch blijft ze positief en probeert ze zoveel mogelijk uit haar dagen te halen. Anderhalf jaar geleden moest ze zich opnieuw laten keuren voor het behouden van haar rijbewijs.
Gelukkig slaagde ze voor de keuring. “Dat was een opluchting,” zegt ze. “Ik kan gelukkig nog rijden, al moet ik wel rekening houden met mijn energie en concentratie.”
Sindsdien heeft ze wel een invalidekaart. “Dit zodat ik mijn auto sneller terug kan vinden, maar ook omdat het met lopen niet meer gaat zoals voorheen.”
Het is een verandering die ze in het begin lastig vond. “In het begin was het wel even wennen met zo’n kaart achter het raam.”
”Je denkt altijd dat het voor oude mensen zijn die slecht ter been zijn.” Maar na een tijdje heeft ze zich eroverheen gezet. Toch blijft het soms lastig.
Demi wordt dagelijks geconfronteerd met mensen die haar aanspreken. “U weet dat dit een invalideparkeerplaats is?” is een zin die ze regelmatig hoort.
Omdat ze er niet uit ziet alsof ze iets mankeert, maken mensen snel een oordeel. Ze heeft geen zichtbare beperking en daarom denken veel mensen dat ze de parkeerplaats niet mag gebruiken.
“Ik word er zo moe van, telkens maar weer uitleggen dat ik wel degelijk een invalidekaart heb en ik dus recht heb om daar te staan,” zegt ze met een vermoeide blik.
Het is iets waar ze mee moet leren omgaan, maar het blijft een uitdaging. “Mensen begrijpen niet altijd wat er achter mijn uiterlijk schuilgaat,” zegt ze.
Toch probeert ze haar rust te bewaren en geduldig te blijven. Ze hoopt dat mensen in de toekomst meer begrip zullen hebben voor situaties die niet altijd zichtbaar zijn.
Demi kijkt niet terug, maar probeert vooruit te kijken. “Het is niet makkelijk, maar ik geef niet op. Ik probeer elke dag weer een beetje beter te worden.”
Ze hoopt dat ze ooit weer iets kan doen wat haar voldoening geeft, al is het maar in een rustige en veilige omgeving.
Demi is 47 jaar oud en heeft een heftige periode achter de rug. Ze kijkt terug op een tijd waarin…
