Voor Robbert de Nijs was het overlijden van zijn vader, zanger Rob de Nijs, een zwaar en emotioneel moment.
In een open gesprek met weekblad Privé vertelt hij over hoe hij het afscheid heeft beleefd en wat die laatste dagen voor hem betekenden.
Rob de Nijs overleed op 16 maart van dit jaar aan de gevolgen van de ziekte van Parkinson. Zijn zoon Robbert had het moment van afscheid al langer zien aankomen.
“Omdat hij steeds zieker werd,” legt hij uit. “Vorig jaar ben ik zelfs al eens afscheid gaan nemen, waardoor ik gek genoeg een soort generale repetitie met hem beleefde.”
Die ‘voorbereiding’ gaf hem wel iets van houvast, maar kon het echte verlies uiteindelijk niet verzachten. ”We raakten echter steeds meer aan het idee gewend dat hij er op een dag niet meer zou zijn, al kan dat je uiteindelijk niet voorbereiden op het moment dat het daadwerkelijk zo is.
Toen zijn vader uiteindelijk overleed, heeft Robbert lange tijd bij hem gezeten. In alle rust, en met tranen. Een van de laatste dingen die ze samen deden, herinnert hij zich nog goed: samen naar een griezelfilm kijken.
“Daar was hij gek op,” vertelt hij. “Hij genoot en maakte grapjes. Het was fijn om dat nog met hem te delen.” Ook gaf hij zijn vader op dat moment een knuffel.
“Hij was bij leven erg kwetsbaar en broos, dus je moest altijd voorzichtig met hem omgaan.” Maar na het overlijden voelde dat anders.
“Toen pa was overleden kon ik hem eindelijk zo hard vastpakken als ik wilde. Een laatste gevoel naar hem uiten. Pas toen ik dat had gedaan, voelde ik dat hij echt weg was.”
De openheid van Robbert de Nijs geeft een bijzonder inkijkje in het afscheid van een geliefde vader en een bekende artiest. Zijn woorden laten zien hoeveel liefde en verbondenheid er tot het einde toe was.
Het is een eerlijke en emotionele herinnering aan een artiest die bij veel mensen bekend en geliefd was, maar bovenal aan een vader die altijd dichtbij bleef voor zijn zoon.
