Barry is 46 jaar en vrachtwagenchauffeur. Al twintig jaar rijdt hij op de weg, waarvan de laatste elf jaar internationaal. Hij kent de wegen van Europa als zijn broekzak.
“Prachtig beroep! Ik ben vrijgezel dus een vrij man die de mooiste plekken van Europa bezoekt,” zegt Barry met een glimlach.
Normaal gesproken slaapt Barry in zijn truck. Hij heeft er alles in wat hij nodig heeft: een bed, koffiezetapparaat en zelfs een kleine koelkast. Maar vorige week liep het anders.
Zijn truck had pech in Duitsland. “Ik stond ergens langs de snelweg toen ineens alles uitviel. Motor kapot. Geen beweging meer in te krijgen.”
De truck werd afgesleept naar een garage en Barry kreeg te horen dat het tot de volgende ochtend zou duren voordat hij weer verder kon.
“Ik dacht: ach, een nachtje hotel kan ook weleens lekker zijn. Even goed slapen, douchen en een normaal bed.”
Voor bijna 100 euro boekte hij een kamer in een hotel dichtbij de garage. “Voor dat geld verwacht je geen luxe, maar wél een nette kamer,” vertelt Barry. Maar wat hij aantrof, viel hem flink tegen.
“Bij binnenkomst leek het allemaal prima. Maar toen ik naar de badkamer liep, zag ik overal haren liggen. Op de vloer, in de douche, zelfs op de wasbak. Echt smerig.” En daar bleef het niet bij.
Het bed was kapot en het beddengoed vies en in de hoek van de kamer zat een groot spinnenweb met dikke raggen.
“Ik ben echt geen zeikerd, maar dit was gewoon vies. Zo ontzettend smerig, was ik de nacht maar in mijn vertrouwde, schone truck gebleven.”
Barry besloot naar de balie te gaan om een andere kamer te vragen, maar alles zat vol. Wel konden ze een schoonmaakster sturen.
“Maar het was al bijna negen uur ’s avonds en ik moest om half vijf alweer opstaan. Daar had ik dus geen zin meer in.”
Hij besloot het maar te laten en dook zijn bed in. “Ik heb nauwelijks geslapen. Het voelde gewoon niet goed. Ik wilde alleen maar dat het ochtend werd.”
De volgende ochtend stond Barry al vroeg op en was hij snel weer onderweg. Zijn truck stond weer klaar en hij kon zijn rit vervolgen.
“Ik wist niet hoe snel ik weg moest uit dat hotel,” zegt hij lachend. “Oost, west, in mijn truck is het toch het best!”
Sinds die nacht in het hotel weet Barry één ding zeker: hij slaapt voortaan gewoon weer in zijn truck. “Die paar vierkante meter zijn van mij.”
”Alles is schoon, alles is vertrouwd. Geef mij maar m’n stuur, m’n thermoskan en m’n bed achterin. Meer heb ik niet nodig.”
En zo reed Barry weer verder, richting Frankrijk dit keer. “Met de zon op mijn gezicht en de snelweg voor me. Ja, dit is het leven.”
Barry is 46 jaar en vrachtwagenchauffeur. Al twintig jaar rijdt hij op de weg, waarvan de laatste elf jaar internationaal.…
