Een 45-jarige moeder uit Amsterdam, genaamd Patricia, ziet er geen enkel probleem in om haar vierjarige zoon Michel een koekje te geven terwijl ze boodschappen doet.
Terwijl ze ontspannen door de supermarkt loopt, geniet Michel duidelijk van het koekje dat hij heeft gekregen. “Mama, ik wil een koekje!” roept hij enthousiast.
Zonder aarzelen pakt Patricia een pak koekjes van het schap, opent het en geeft hem er één. Voor haar is dit een eenvoudige manier om het winkelen soepeler te laten verlopen.
Patricia is zich ervan bewust dat sommige mensen haar handelingen vreemd vinden, maar dat deert haar niet. “Wat is het probleem? We betalen alles correct bij de kassa,” zegt ze rustig.
Voor haar is het een praktische oplossing. “Michel blijft rustig en blij, en ik kan zonder gedoe mijn boodschappen doen.”
Toch merkt Patricia op dat niet iedereen begrip heeft voor haar aanpak. Ze krijgt soms afkeurende blikken of hoort gefluister van andere klanten.
Ze vertelt, “Sommige mensen denken dat ik Michel leer dat hij zomaar dingen kan pakken zonder te betalen. Maar we betalen alles gewoon, dus ik zie het probleem niet.”
Efficiëntie is voor haar vooral belangrijk, “Als ik Michel dat koekje niet geef, begint hij te zeuren of wordt hij onrustig. Dit maakt het winkelen voor ons allebei makkelijker.”
Naast het gemak voor haar zoon, helpt het Patricia ook om de stress van het winkelen te verminderen, vooral na een lange werkdag.
“Soms wil ik gewoon snel mijn boodschappen doen zonder gedoe,” zegt ze glimlachend, “Als een koekje hem tevreden houdt, dan is dat voor ons beiden beter.”
Recent kreeg Patricia echter te maken met een boze klant in de supermarkt. “Er was een vrouw die me kwaad aankeek toen ze zag dat Michel al halverwege het pak koekjes was voordat we bij de kassa waren,” herinnert ze zich.
Patricia bleef rustig ondanks de opmerking: “Ze zei dat ik eerst had moeten betalen.” Haar reactie was: “We betalen zo meteen, dus wat is het probleem?” De spanning van de situatie was echter voelbaar.
Ze twijfelt soms of ze het goed doet, maar blijft bij haar besluit. “Het is zo’n klein ding, en het maakt ons beiden gelukkig,” vertelt ze.
Voor haar draait het om balans: Michel is energiek en vraagt vaak om lekkers tijdens het winkelen. “Als ik hem een koekje geef, kunnen we sneller de winkel door.”
Patricia merkt op dat ze niet alleen staat in haar dilemma. Ze zegt: “Ik zie het overal. Ouders geven hun kinderen een snack of speeltje om ze rustig te houden tijdens het winkelen. Iedereen doet wat nodig is om de boel soepel te laten verlopen.”
Patricia benadrukt dat ze geen regels overtreedt, omdat alles netjes bij de kassa wordt afgerekend. De kritiek van anderen raakt haar niet echt.
Ze merkt op: “Kinderen hebben niet altijd het geduld om te wachten. En ik ga geen strijd met hem aan over iets kleins als een koekje. Er zijn belangrijkere dingen om me zorgen over te maken.”
Elke ouder heeft volgens Patricia zijn eigen manier om met opvoedingskwesties om te gaan. Zij legt uit: “Ik snap dat mensen het anders kunnen zien, maar dit werkt voor ons gezin.”
Zij zegt: “Als het voor ons goed is, is dat wat telt. We doen allemaal ons best om de dag zo goed mogelijk door te komen, en voor ons is dat met een koekje in de supermarkt.”
1. Ze krijgt vaak scheve gezichten in de supermarkt! Velen vinden dit niet Oke!
2. Voor haar is het geen kwestie van regels overtreden…
3. Naar eigen zeggen rekent ze alles keurig af bij de kassa….
4. Vele klanten vinden niet kunnen en worden dan ook boos!
5. Zelf snapt ze het probleem niet want ze rekent alles netjes af!
