In Amsterdam heeft Patricia, een moeder van 45 jaar oud, er geen moeite mee om haar vierjarige zoon Michel een koekje te geven terwijl ze boodschappen doet.
Terwijl ze ontspannen door de supermarkt loopt, geniet Michel duidelijk van het koekje dat hij heeft gekregen. “Mama, ik wil een koekje!”, roept hij enthousiast.
Zonder aarzelen neemt Patricia een pak koekjes, opent het en geeft Michel er één. Voor haar is dit een handige manier om het winkelen soepeler te laten verlopen.
Patricia begrijpt dat sommige mensen haar acties vreemd vinden, maar dat deert haar niet. “Wat is het probleem? We betalen alles keurig bij de kassa,”, zegt ze rustig.
Voor haar is dit een praktische oplossing. “Michel blijft rustig en gelukkig, en ik kan zonder gedoe mijn boodschappen doen.”
Toch merkt Patricia op dat niet iedereen begrip heeft voor haar aanpak. Soms krijgt ze afkeurende blikken of hoort ze gefluister van andere klanten.
Ze vertelt, met nadruk: “Sommige mensen denken dat ik Michel leer dat hij zomaar dingen kan pakken zonder te betalen. Maar we betalen alles gewoon, dus ik zie het probleem niet.”
Volgens haar is het vooral een kwestie van efficiëntie. “Als ik Michel dat koekje niet geef, begint hij te zeuren of wordt hij onrustig. Dit maakt het winkelen voor ons allebei makkelijker.”
Ze geeft toe dat het naast het gemak voor haar zoon, haar ook helpt om de stress van het winkelen te verminderen, vooral na een lange dag werken.
“Soms wil ik gewoon snel mijn boodschappen doen zonder gedoe,” zegt ze glimlachend. “Als een koekje hem tevreden houdt, dan is dat voor ons beiden beter.”
Onlangs kreeg Patricia echter een reactie van een boze klant in de supermarkt. “Er was een vrouw die me kwaad aankeek toen ze zag dat Michel al halverwege het pak koekjes was voordat we bij de kassa waren,” herinnert ze zich.
Patricia bleef rustig ondanks de opmerking: “Ze zei dat ik eerst had moeten betalen.” Haar reactie was vastberaden: “We betalen zo meteen, dus wat is het probleem?” De spanning van de situatie was voelbaar, zelfs met haar kalme antwoord.
Hoewel Patricia soms twijfelt, blijft ze uiteindelijk bij haar standpunt en legt uit: “Het is zo’n klein ding, en het maakt ons beiden gelukkig.”
Voor haar draait het om balans, waarbij Michel vaak tijdens het winkelen om iets lekkers vraagt vanwege zijn energieke karakter. Ze verduidelijkt: “Als ik hem een koekje geef, kunnen we sneller door de winkel heen.”
Patricia wijst erop dat ze zeker niet de enige ouder is die met dit soort situaties worstelt. Ze zegt: “Ik zie het overal. Ouders geven hun kinderen een snack of speeltje om ze rustig te houden tijdens het winkelen. Iedereen doet wat nodig is om de boel soepel te laten verlopen.”
Voor haar gaat het niet om het overtreden van regels, aangezien alles keurig wordt afgerekend bij de kassa. De kritiek van anderen raakt Patricia niet echt.
“Wachten is niet altijd makkelijk voor kinderen,” zegt ze rustig. “Ik vermijd liever een conflict met hem over iets kleins als een koekje. Er zijn grotere zorgen om me druk over te maken.”
Patricia begrijpt dat elke ouder zijn eigen aanpak heeft in opvoedingszaken. “Ik begrijp dat anderen er anders over kunnen denken, maar dit is wat werkt voor ons gezin,” verklaart ze.
“Als het voor ons werkt, is dat het belangrijkste. We proberen allemaal ons best te doen om de dag door te komen, en voor ons is dat met een koekje in de supermarkt,” legt ze uit.
1. Ze krijgt vaak scheve gezichten in de supermarkt! Velen vinden dit niet Oke!
2. Voor haar is het geen kwestie van regels overtreden…
3. Naar eigen zeggen rekent ze alles keurig af bij de kassa…
4. Vele klanten vinden niet kunnen en worden dan ook boos!
5. Zelf snapt ze het probleem niet want ze rekent alles netjes af!
