“Truus leende 20.000 euro aan haar dochter met de gedachte een grote droom te helpen verwezenlijken. Het bedrag, met moeite gespaard voor later, was bedoeld om haar zoon of dochter te ondersteunen bij het kopen van een huis, iets wat voor Truus van essentieel belang was. Het idee dat haar kind een eigen thuis zou hebben, gaf haar een goed gevoel.
“Echter, een jaar later voelt Truus zich teleurgesteld en verdrietig omdat de afgesproken terugbetalingen grotendeels uitblijven, terwijl haar dochter wel op luxe vakanties gaat.
“Het spaargeld van Truus was geen overbodige luxe. Na jarenlang hard werken en opofferingen te hebben gemaakt, had ze een klein financieel vangnet opgebouwd.
“Toen haar kind haar om hulp vroeg voor de aankoop van een huis, twijfelde ze geen moment. Ze wist hoe moeilijk het tegenwoordig is om een hypotheek te krijgen en wilde haar kind een goede start geven.”
Terugbetaling van duizend euro was verwacht.
Initieel leek alles goed te verlopen doordat Truus de afgesproken duizend euro de eerste maand ontving. Daarna echter was er geen geluid meer te horen. Geen extra betalingen, geen telefoontjes, geen bezoekjes.
Truus probeerde herhaaldelijk contact op te nemen met haar kind, maar meestal bleef een reactie uit. Bezorgdheid begon haar gedachten te overheersen. Had haar kind wellicht financiële moeilijkheden? Waarom werd er niet gehouden aan de overeengekomen afspraken?
De verrassing was groot toen Truus via anderen vernam dat haar kind op vakantie ging. Niet zomaar een uitje, maar een reis van vijfduizend euro naar een exotische locatie.
Hoe was het mogelijk dat haar kind zo’n kostbare reis kon maken terwijl er nog een schuld van 19.000 euro open stond? Waarom was hierover geen communicatie geweest?
“Overviel haar diepe teleurstelling. Niet alleen vanwege het uitblijven van de betalingen, maar ook door de afstand die was ontstaan. Ooit was hun relatie hecht; nu is er een pijnlijke stilte.”
“Truus vraagt zich af wat er mis is gegaan. Heeft ze haar kind te veel verwend? Is het een kwestie van ondankbaarheid? Of heeft ze ergens een fout gemaakt?”
“Voor een lastige keuze staat Truus. Ze kan haar kind confronteren en erop aandringen dat de aflossingen hervat worden, maar ze vreest de gevolgen.”
“Wat als dit leidt tot een volledige breuk in het contact? Wat als haar kind boos wordt en haar beschuldigt van bemoeienis?”
“Haar kind niet willen verliezen, maar zich ook niet kunnen veroorloven zomaar 20.000 euro af te schrijven, zorgt voor onzekerheid over haar toekomst.”
Veel ouders vinden het verhaal van Truus herkenbaar. Hoe ver gaan ze om hun kind te helpen? En wat als die hulp niet wordt gewaardeerd of zelfs misbruikt?
Vertrouwen is cruciaal binnen elke relatie, maar wat als dat vertrouwen wordt geschonden? Moet Truus vasthouden aan de afspraken en de lening terugeisen, of moet ze dit laten varen om de band met haar kind te behouden?
1. De eerste maand aflossing ging goed, daarna kwam er niets meer.
2. Haar dochter lost niets meer af, maar gaat wel op luxe reisjes.
3. Afbetalingen vinden niet plaats, wel vakanties van duizenden euro’s.
4. Truus weet niet meer wat ze moet doen.
5. Geen terugbetalingen meer, geen bezoekjes, geen telefoontjes…
