Op 34-jarige leeftijd behoort Tom tot de gelukkigen wiens ouders nog in leven zijn en volop genieten van hun pensioen.
Tom, wiens ouders gezond zijn, brengen hun dagen door met reizen en het spenderen van hun spaargeld aan luxe vakanties en goederen.
Hoewel zijn ouders genieten, ervaart Tom diepe droefheid telkens wanneer ze geld uitgeven.
Elke uitgegeven euro ziet hij als een vermindering van zijn toekomstige erfenis, zelfs kleine uitgaven voelen voor hem als een financiële tegenslag, zoals een colaatje van 3 euro op het strand.
Tom huurt een flat en heeft een stabiele baan zonder uitzicht op promotie, wat sparen voor een eigen huis bemoeilijkt.
De luxe levensstijl van zijn ouders, inclusief de recente aankoop van een nieuwe auto, vergroot zijn gevoel van frustratie en machteloosheid.
Ondanks het besef dat zijn gevoelens niet eerlijk zijn, verlangt Tom naar meer dan wat hij momenteel heeft.
Hij vindt het zelfs egoïstisch van zijn ouders dat zij hun geld besteden aan reizen in plaats van zich zorgen te maken over zijn financiële toekomst.
Tom vreest dat zijn ouders zijn ware gevoelens zullen ontdekken en overweegt dat zij hem kunnen onterven uit angst.
Dit zou betekenen dat hij niet alleen met zijn huidige financiële beperkingen moet leven, maar ook zonder enige vorm van toekomstige steun van zijn ouders.
Je zou denken dat een kind bij is als zijn ouders genieten van het leven….
