Vandaag de dag is alles ontzettend duur en een groot gedeelte van het inkomen gaat dan ook op aan vaste lasten en eerste levensbehoeften.
De zorgkosten, benzine, gas en licht, boodschappen en ga zo maar door, de kosten blijven helaas maar stijgen en stijgen.
Ons land kent ook een grote groep langdurig werklozen, deze mensen leven al langer dan vijf jaar van een bijstandsuitkering.
Selma laat in gesprek met het Algemeen Dagblad weten al jaren werkloos te zijn. Werken kan ze naar eigen zeggen niet, dit daar ze de angst heeft om ontslagen te worden.
Deze beredenering is behoorlijk bizar, maarde realiteit voor Selma. Inmiddels is ze 58 jaar en ze ziet zichzelf dan ook niet meer aan het werk gaan.
‘‘Nee, ik ben niet op zoek naar werk. Als ik zie dat ik ergens maar een halfjaarcontract kan krijgen, dan word ik zenuwachtig natuurlijk.”
”De kans zit er dan in dat ik die baan verlies. Elke dag met die gedachte naar je werk gaan is geen leven. weet je.”
”Dan ben ik mijn uitkering en alle toeslagen kwijt. Dat zie ik niet zitten, dus dan neem ik het risico van werken liever niet.”
”Thuis heb ik die stress niet. Ik kan opstaan zo laat als ik wil en heb niet de druk van presteren. Soms zit ik de hele dag voor de televisie. Dat is toch leuk.”
Ook de aanvraag van een bijstandsuitkering vindt Selma niet leuk. ”Ze willen dan allemaal informatie van je hebben en zo. Ik vind dat niet prettig.”
”Je hele hebben en houwen wordt binnenstebuiten gekeerd. Het is mensonterend wat ze allemaal van je vragen. En je word er ook heel erg moe van.”
”Ik blijf dan liever voor de rest van mijn leven in de bijstand, dan dat ik opnieuw alle formulieren moet invullen om weer een uitkering te krijgen.”
