Sinds vorig jaar juni is de 58-jarige Patrick uit het Vlaams-Brabantse Hoeilaart werkloos. Maar liefst 42 jaar werkte hij voor een bedrijf, echter ging deze plotseling failliet. Hij ging overal solliciteren voor een nieuwe baan, echter kwam hij er op een gegeven moment achter dat werken nauwelijks loont.
”Als ik wil heb ik volgende week werk”, zegt Patrick in gesprek met het Belgische nieuwsmedium Het Laatste Nieuws. ”Maar ik heb alle kosten om te gaan werken en de inkomsten naast elkaar gelegd. Waarom zou ik moeite doen voor maar 200 euro extra?”
Patrick had bij zijn vorige werkgever een auto van de zaak maar deze moest hij uiteraard inleveren. Bij zijn v”Ik zou dus moeten investeren in een nieuwe auto. Dat kost makkelijk rond de 15 à 20.000 euro. Ik wil ook geen wrak kopen. Maar over twee jaar zou ik die alweer verkopen, ik ga dan met pensioen.”
”Als je dan nog verzekeringen, inschrijvingsbelasting, onderhoud en kilometers moet betalen, dan kost alleen een auto me al zo’n 1.000 euro per maand.” Vanwege de plaats waar hij woont wilde hij absoluut geen gebruik maken van het openbaar vervoer. ”Voor een traject van 15 kilometer ben ik 2 uur onderweg.”
Niet alleen het openbaar vervoer is een probleem voor Patrick, ook het salaris vormt voor hem een groot probleem zo laat hij weten in het gesprek. ”Ik krijg nu 1.400 euro werkloosheidsuitkering. Na een jaar zakt dat naar 1.200 euro. Stel dat ik een nieuwe baan zou krijgen met een loon van ongeveer 2.500 euro netto,
min de kosten van de auto: dan hebben we het over een verschil van 100 tot 200 euro per maand. Dat neemt mijn motivatie wel weg, ja. En als ik dan werk zou aannemen waar je niets voor hoeft te kunnen wordt er nog minder betaald.”
Patrick vindt de situatie zoals deze nu is wel prima en naar eigen zeggen is hij niet arm. ”Ik heb ook spaargeld, dus ik eet geen boterham minder. Waarom zou ik risico’s nemen terwijl ik met een uitkering stabiliteit heb? Met alle respect, maar daar ga ik mezelf niet meer moe voor laten maken.”
Excuseer mijn directheid, maar dat noem ik NIET ‘willen werken’
De dragende schouders van onze samenleving bezwijken onder die mentaliteit, want de last wordt veel te groot. Wanneer dringt dit door?
Dit bedreigt de zorgstaat voor wie het echt nodig heeft https://t.co/6w1oJ7YysU
— Ilse Degreef (@Ilse_Degreef) February 27, 2023
